Moeder worden is een ingrijpende gebeurtenis die raakt aan de grote thema’s van het leven. Toch wordt het moederschap nog altijd niet als een volwaardig literair onderwerp gezien. Het is te melig, te privé, te navelstaarderig, te expliciet, of het past niet binnen de verwachtingen over moeders. Een nieuwe generatie auteurs geeft het moederschap haar eigen verhaal terug.
Gelukkig zijn er voormoeders geweest, die ondanks de kritiek en de moeilijke sociale hordes voor vrouwen toch over het moederschap schreven. Hoe vatten ze de fysieke ervaring van het moederschap in taal? Ze schreven over zwangerschap, borstvoeding, over de verveling van steeds terugkerende taken, de zorg voor kleine kinderen. Over hun soms ambivalente gevoelens tegenover het moederschap. Soms leidde dat tot conflict met hun opgroeiende kinderen.
Moederschap omvat veel. Ook het niet-biologische moederschap kan een ingrijpende wending geven aan het schrijverschap. En wat sterft er in de moeder als ze haar kind verliest?
Hoe klinkt moedertaal?
