Het moederschap en het schrijverschap zijn niet te combineren, dat was eeuwenlang de teneur. En een manier om vrouwen uit de literatuur weg te houden? De kritiek op schrijvende vrouwen, en vooral als ze over het moederschap schreven, was dikwijls snoeihard en gericht op wie ze waren, niet op wat ze deden.
De keuze tussen een gezin en het schrijverschap was voor veel vrouwen fundamenteel en hartverscheurend. Voor anderen lukte het wel om schrijven en huishouden te combineren, maar hoe ze dat deden bleef een strijd waar ze vaak over schreven.
Voor sommige (jeugd)auteurs bleek het moederschap net de drijfveer om te gaan schrijven. Ze putten inspiratie uit het leven van en met hun kinderen, en vonden dankzij hun ouderschap het vertrouwen om hun schrijverschap verder te professionaliseren.
Betrap de beledigingen, en onderzoek hoe schrijvers omgaan met het leven dat op de deur van hun werkkamer klopt. En dat is niet alleen voor vrouwen een zoektocht.
