Dubbelleven
niemand weet
van mijn gesuste affaire
met het overheersende onbeschrevene
onbeschaamd onaangetaste
het eindeloze gapende
het zwaartekracht dragende
maar toch woorden afstotende
en ideeën blokkerende
met het stille staren
terwijl het ruist in mijn hoofd
het brein traag wegrot
het niet kunnen grijpen
en dus niet tactiele
het oneindige ijle
niemand weet
van mijn gesuste affaire
met het tussen de denkbeeldige lijnen
geschrevene, het niet wetende
of er ooit iets zal komen
met het blanco blad
het beginpunt dat beangstigt
en me bibberend doet ontwaken
wanneer de kruinen
van de bomen heftig
fluisteren in de nacht
niemand weet
dat het niet vertrekken betekent
dat ik niet arriveren kan
sus mijn affaire
zodat het niet rijpe
en dus feitelijk feilloze
het nu nog niet proberende
het uiterst uitgestelde
het geduldig wachtende
de angst voor de aftrap
de ontkieming onderdrukkend
de onzekerheid voedend
het overanalyseren
met blote handen afwegende
het beklijvende en indringende
niemand weet
hoeveel het me kost
om soms gewoon te beginnen
