Het heksenjong groet u hartelijk
hoe vol kan je een hart schrijven
hier spreekt een stout vondelingske, een hekske van hooi dat jouw verjaardag niet vergeet
hoe ik zo ineens schrijven moet, weet ik niet en toch doet ik het
zinnen buigen af, kantlijnen raken over-bewoond
kaarten kriebelig kort, er kan niet worden gewacht op meer woorden
je heks heeft vandaag witte glacéhandschoenen aan
denk nu niet dat ik mij iets inbeeld over trouwen, verloven en vrijen
bijgevoegd: postscriptum langer dan de brief zelf, zingt gedichten na
neerslachtigheid werd in heerlijke stemming gebracht
er is de angst om goed en lief te zijn, wetend hoe schuw jij staat tegenover tedere dingen
toch dalen engelen neer, veranderd een dag in hartelijke
in lieve in mijn zeer lieve jij
kan het er benauwd van krijgen, voor wie niet al bronchitis heeft
het heksenhart ligt op sterven, bericht het tien jaar te vroeg
het heeft zeer
té zeer
liefgehad.
Lena Plantinga
Lena Plantinga (1999, zij/haar) studeerde af aan Writing for Performance (Hogeschool voor de Kunsten Utrecht) als schrijver van proza, poëzie en theaterteksten. Voor haar afstuderen schreef ze een coming-of-age novelle over verlangen naar geborgenheid en de vele vormen van liefde, met Arnhem als arena: de stad die trots is op mislukkingen. Daarnaast schreef ze het afstudeeronderzoek En ik hou zo van verlangen, over feministisch liefhebben met werk van bell hooks en Kae Tempest als uitgangspunt.
Als schrijver wil Lena zich inzetten voor draagkracht in deze wereld die draait op daadkracht. Voor Slow Writing Lab zal ze zich verder verdiepen in draagkracht, feministisch liefhebben en vrouwelijkheid. Leidraad is het sprookje Skelettevrouw uit het boek De Ontembare Vrouw, in mythen en verhalen van Clarissa Pinkola Estes. Een verhaal over lelijkheid binnen liefde omarmen en op je hart kloppen om tot leven te wekken.
Verhalen en gedichten vonden eerder plek bij o.a. Het Liegend Konijn, Hard//Hoofd, Mensen Zeggen Dingen, Dichters in de Prinsentuin, Letterlijk Leiden en Nacht van de Literatuur Amersfoort.
Lena Plantiga liet zich inspireren door brieven van dichteres Alice Nahon (1896-1933) aan Jef Leynen (1880-1936) uit de collectie van het Letterenhuis.
