Waar werk je aan als je in het Letterenhuis bent?
Mijn nieuwe roman komt eind september uit, dus ik ben alweer met het volgende boek bezig. Mensen beseffen niet altijd hoe ver je op voorhand werkt. Ik heb tot nu toe vooral kinder- en jeugdliteratuur geschreven. Deze maand komt mijn debuut voor volwassenen uit. In het Letterenhuis werk ik ondertussen aan een tweede roman voor volwassenen.
Kan je al een tipje van de sluier oplichten? Waarover gaat het boek?
Het verhaal speelt zich af in de jaren 1920 en 1930 in Oostenrijk en gaat over drie vrienden die samen bergbeklimmen. Ik wil onderzoeken hoe positieve gevoelens - zoals vriendschap, liefde, vertrouwen - relaties toch uiteen kunnen doen vallen. En tegelijkertijd gaat het ook over hoe anders mensen op gezamenlijke relaties terugblikken en hoe de perceptie van je verleden soms meer bepaalt dan het verleden zelf.
Wat is voor jou waardevol aan het traject van De Verdieping?
Ik heb me in de eerste plaats voor de feedback ingeschreven voor De Verdieping. Je hebt heel veel schrijfcursussen voor mensen die willen schrijven of voor vrijetijdsschrijvers, maar zodra je professioneel schrijver bent is er op het vlak van feedback eigenlijk weinig waarop je kan terugvallen. Ik merk dat ik vaak rondjes loop in mijn hoofd. Als je vast zit bij het schrijven, moet je zelf terug uit die impasse raken. Toen ik van Dimitri [Bontenakel] hoorde dat VONK & Zonen iets als De Verdieping wilde organiseren, was ik meteen heel geïnteresseerd, omdat ik vaak voel dat ik nood heb aan een klankbord.
Bij De Verdieping ontmoet je schrijvers die begrijpen wat schrijven is en die zich vrijwillig opgegeven hebben om klankbord te zijn. Die kan ik bombarderen met vragen, problemen en worstelingen, en teksten voorleggen. Zonder dat je het gevoel hebt dat je mensen stoort of lastigvalt. Omdat iedereen weet waar de ander mee bezig is, kan je ook tussendoor even kort sparren en dat vind ik ontzettend fijn.
Het is geen schrijfcursus, het is een groep waarbij je uit je eigen hoofd kan kruipen, waar je een klankbord vindt en er zelf een kan zijn. Dat vind ik ontzettend waardevol. Een schrijver zit te vaak opgesloten in zijn eigen gedachten, waardoor je in een cirkel kunt blijven ronddraaien. De andere Verdiepers trekken je daaruit en dat is fijn.
Heeft dat jou iets meer geleerd over jezelf als schrijver?
Goh. Ik weet het niet.
Ik ben nogal bewust bezig met mijn schrijven. Ik weet wel min of meer wat mijn zwakke punten zijn of waar ik problemen mee heb. Maar ook al ken ik mijn blinde vlekken, het blijven wel blinde vlekken. Ik heb anderen nodig om er concreet de vinger op te leggen. Dingen waar ik anders maanden over tob, kunnen door een frisse, externe blik ineens in een stroomversnelling komen.
Heb jij een vaste schrijfplek?
Ik heb een heel fijne schrijfplek thuis. Omdat ik al zo lang schrijf, wist ik al dat ik een schrijfplek nodig had toen we in ons huis gingen wonen. Ik heb me een halve verdieping toegeëigend. Het heeft even geduurd voordat ik de plek helemaal had zoals ik ze wou: toch nog een kleurtje op de muur, toch nog een gordijn of een lampje. Nu is ze helemaal perfect.
Ik ben niet zo heel vaak hier komen schrijven omdat ik thuis zo goed zit. Ik ben en ik kan overal met mijn verhaal bezig zijn, maar als ik echt in een flow wil geraken, dan is mijn zetel op mijn schrijfkamer toch nog de beste plek.
Het is meer een overlegkamer hier in het Letterenhuis?
Ja. Ik was in het begin van plan om veel te komen, maar ik vond hier niet de stiltebubbel die ik thuis heb. Dat is een beetje een contradictie. Ik vind het Letterenhuis net zo fijn omdat het zo leeft, omdat er altijd volk is. Je moet hier niet zo stil zijn als in andere archieven.
Het is opvallend dat je dat zegt, want sommige auteurs van De Verdieping waarmee ik sprak vinden net dat het hier heel rustig is.
Ik ben ook historica, dus ik kom in veel archieven en daar hangt vaak een soort sfeer van verplichte rust. Hier zijn altijd mensen aan het werk,. Er heerst hier veel meer leven. Geen luidruchtig leven, maar wel leven. Meer dan in andere archieven, waar ik soms niet eens met papier durf te ritselen.
Om te schrijven merkte ik dat dat leven toch begon te wringen. Soms wil ik me helemaal in mijn cocon kunnen opsluiten en me niets aantrekken van mensen die mij zouden kunnen zien of horen. Dus ik ben minder naar hier gekomen om te schrijven, maar het was wel heel gezellig om hier voor de feedbacksessies te zijn. Ook daarvoor is het fijn om hier een plek te hebben.
Van welke schrijver zou je het archief graag eens inzien?
Ik keek in jullie catalogus en ik merkte dat er relatief weinig jeugdliteratuur tussen zit. De jeugdliteratuur in Vlaanderen is natuurlijk nog niet zo oud als de volwassenliteratuur, maar ik denk dat toch jullie nog heel veel jeugdauteurs moeten verzamelen.
Pieter Gaudesaboos vind ik een interessante illustrator. Het work in progress dat ik van hem al gezien heb, is heel intrigerend. Maar ja, die is dus nog springlevend. Sowieso denk ik dat ook illustratoren hier in het archief bewaard moeten blijven. Het is heel interessant om te zien hoe die illustraties tot stand komen en tijdens het creatieproces veranderen.
Een mooi archief om proactief te verwerven!
Ik denk dat het in ieder geval interessant zou zijn om in zijn hoofd te kunnen kijken.
'De Verdieping' is een traject van VONK & Zonen.
17-07-2025