In 1965 verruilde Lucienne Stassaert (1936) het pianoklavier voor pen en papier. Naast auteur van proza, poëzie, toneelteksten en dagboeken was – en is – ze actief als vertaler en beeldend kunstenaar. Stassaert wordt geassocieerd met de neo-experimentele Zestigers, maar ontwikkelde een oeuvre in diverse stijlen en genres.
Het hoofdthema van Stassaerts oeuvre is het niet aanvaarden van de dood. Daarnaast lopen thema’s als mutatie, zwangerschap, bevalling en moederschap als een rode draad door haar werk. Die thema’s zijn onlosmakelijk verbonden met doodsobsessie/verval en lichamelijke vervreemding/sociale beperking.
Uit het omvangrijke archief van Stassaert in het Letterenhuis selecteerde onderzoeker Kate Dejonckheere enkele stukken die met baar/moederlijke vervreemding en verval samenhangen. De focus is tweeledig: naast uitgegeven werk, komt ook onuitgegeven materiaal uit de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw aan bod, waarin de baarmoeder, lichamelijke vervreemding en het verval opgeroepen worden in taal- en vormexperimenten.
Kate Dejonckheere schrijft poëzie, proza en podiumteksten. Ze publiceerde onder meer in Het Liegend Konijn, Tirade en op Hard//Hoofd. Daarnaast onderzoekt ze de ruimtes tussen literatuur en beeld. Voor haar archiefonderzoek naar de functie van de baarmoeder, menstruatie en zwangerschap in het oeuvre van Lucienne Stassaert ontving ze een stimuleringsbeurs van het Centrum voor de Studie van het Vlaamse Cultuurleven.
In ‘De vitrine’ ontdek je om de twee maanden een verhaal uit de Letterenhuiscollectie. Deze archiefverhalen sluiten aan bij lopend onderzoek, bij de actualiteit, of bij nieuwe archieven in de collectie.
Je vindt ‘De vitrine’ naast de ingang van onze leeszaal. Je kan ze bekijken tijdens de openingstijden van de publieksruimte, van maandag tot vrijdag van 10 tot 18 uur.