Bibliofilie en fetisjisme
De schijnwerpers worden gericht op de experimentele luxe-edities van het werk van Tom Lanoye. Ook handschriften, foto’s uit het familie-archief en uitgaven in eigen beheer uit de beginperiode van Lanoye treden voor het voetlicht. Samen met de auteur zijn de tentoonstellingsmakers op zoek gegaan naar een eigenzinnige vorm om het materiaal te presenteren. De expo zet het fetisjkarakter van bibliofiele verzamelingen flink in de verf en stelt de klassieke ‘letterkundige’ tentoonstelling vrolijk ter discussie.
Snelweg of discotheek?
In overleg met de auteur werd een gedurfd concept uitgewerkt. Het decor van de tentoonstelling is een doos, een zwarte doos, die zowel verwijzingen inhoudt naar een autostrade bij nacht als naar een discotheek. Autosnelwegen zijn een veelvoorkomend thema bij Lanoye, in Alles moet weg wordt de lof ervan uitvoerig gezongen. Ook dozen spelen een rol in Lanoye's oeuvre.
De inhoud bepaalt de vorm
In deze Black Box worden de bibliofiele edities van Lanoye's werk belicht. Niet toegelicht, want er zijn geen onderschriften. Maar de bezoekers krijgen een fraaie brochure mee, waarin zij meer te weten komen over bibliofilie en waarin de kunstwerken een woordje uitleg krijgen. Want daar draait het ook om: het tot kunstwerk verheven boek. Niet langer de tekstuele inhoud staat centraal, maar vorm die door de inhoud mee wordt bepaald.
Sound
De tentoonstelling heeft ook een soundscape, waarbij een mix van geluiden, klanken, muziek en dichtersstem via acht boxen over de toeschouwer wordt gegoten.
De zwarte doos mondt uit in een ruimte waar de schrijver zelf aan het woord komt en waar fragmenten uit zijn toneelwerk te bekijken zijn.