Constant Hodister werd in 1896 beroepsmilitair. Hij schreef proza en gelegenheidsverzen. In het begtin van de oorlog bezocht hij Nederland en het kamp van Harderwijk, maar einde juli keerde hij weer naar het front, waar hij het tot eerste opperwachtmeester bracht. Hij organiseerde Vlaamse lieder- en poëzieavonden voor de soldaten. Hodister was flamingant en Belgicist. Hij was tegen de Von Bissinguniversiteit en tegen de taaltoestanden in het leger. Zijn gedicht ‘Mijn Vlaanderen, hoe lang nog?’ (1917) werd door de perscensuur van het leger verboden. Na de oorlog sympathiseerde hij met de Frontpartij.
Antwerps dichter en soldaat.